Toplovodni sistem Obrenovca je po velikom broju pokazatelja, ne samo specifičan, već je i u nekoliko najvećih sistema u Srbiji. Sistem daljinskog grejanja (SDG) Obrenovca čini preko 350 kilometara mreže (primarne i sekundarne), preko 800.000 kvadratnih metara prostora, odnosno preko 12.000 potrošača. Izgrađeni kapaciteti su snage oko 180 MW, a priključeno je oko 130 MW. Posebna specifičnost, koju nema ni jedan drugi grad, čini veliko učešće objekata individualnog stanovanja (porodičnih kuća) u ukupnom konzumu (oko 32% potrošača). Trajno opredeljenje JKP "Toplovod" Obrenovac i Gradske opštine Obrenovac jeste da ne odvaja kolektivne oblike stanovanja od individualnih i da se u skladu sa mogućnostima investira u širenje mreže u oba pravca. To naravno, ima i svoju ekonomsku cenu jer je toplifikacija razuđenog područja individualnog stanovanja veći fanansijski i investicioni zamah, a stepen povraćaja investicije je daleko duži.

Pored samih brojčanih pokazatelja SDG Obrenovca, odnosno JKP "Toplovod" Obrenovac se izdvaja i po svom odnosu prema korišćenju i distribuciji toplotne energije, svom odnosu prema novim tehničkim rešenjima i primeni novih tehnologija kako u distribuciji, tako i u kontroli i upravljanju sistemom. Ovakvim odnosom i angažovanjem svih zaposlenih, JKP "Toplovod" je u samom vrhu u Srbiji.

Grad Obrenovac je jedan od retkih gradova u Srbiji čiji je sistem daljinskog grejanja zasnovan na proizvodnji toplotne energije u obližnjoj termoelektrani. Sistem daljinskog grejanja pokriva celokupnu gradsku strukturu i većinu prigradskih naselja. Toplotnom energijom se snabdevaju svi stanovi u zgradama kolektivnog stanovanja, individualni stanbeni objekti kao i poslovni prostor.

Projektovani parametri rada sistema daljinskog grejanja:
  Projektovana spoljna temperatura sistema je -15ºC.
  Radni fluid je demi voda u temperaturnom režimu 115/75ºC u primarnom krugu i 90/70º C u sekundarnom krugu;
  Polazni pritisak u mreži primara 16 bara;
  Povratni pritisak u mreži primara 1.5 bara;
  Projektovani kapacitet toplotnog izvora 197,6 MW ( 4485 m3/h )
  Projektovani dnevni gubitak vode u sistemu (0.5% od ukupne mase vode u sistemu) – 45 m3;
  Sistem primara radi sa konstantnim protokom po kliznom dijagramu sa kvalitativnom regulacijom temperatura po spoljnjoj temperaturi.
  Predaja toplote između primarnog i skundarnog kruga se vrši posredstvom izmenjivača toplote u toplotnim podstanicama.
  Pritisak u sekundarnoj mreži do 6 bara;
  Režim grejanja je bez prekida u radu.

IZVOR TOPLOTE

Izvor toplote je pumpno izmenjivačka stanica u termoelektrani "Nikola Tesla-A" koja obezbeđuje cirkulaciju vrele vode određene temperature i pritiska u magistralnom toplovodu (mreži primara). Proizvođač toplote (termoelektrana "Nikola Tesla-A") osigurava tokom celog grejnog perioda preko regulacionih uređaja u pumpno izmenjivačkoj stanici: pritiske vrele vode u granicama dijagrama pijezometarskog pritiska i količinu toplote prema kliznom dijagramu temperature vode. Instalisana snaga toplotnog izvora je 197,6 MW.

DISTRIBUTIVNA MREŽA I OBJEKTI

Distributivnu mrežu i objekte čini:
  mreža primara sa komorama;
  toplotne podstanice – zonske i individualne;
  priključci: priključne šahte i pretovarne podstanice u objektima kolektivnog stanovanja;

Mreža primara:

Sistem primara obuhvata mreže i objekte od izvora toplote pa do priključne šahte toplotne podstanice. U primarni krug se računaju i elementi za regulaciju i balansiranje sistema primara u podstanici: regulatori protoka, merni i regulacioni ventili, merači utroška toplote - kalorimetri. Navedeni elementi predstavljaju granicu razdvajanja između primara i toplotne podstanice. Mreža primara je dvocevna, projektovanog temperaturnog režima 115/75ºC, projektovanog polaznog pritiska 16 bara i povratnog 1.5 bara. Mrežu čine dve magistrale i ogranci do podstanica. Od izvora toplote do komore KO 2A , u dužini oko 2.5 km., glavna magistrala je zajednička i vučena je većim delom nadzemno (1.7 km.), čelični cevovod DN700 mm. razvodna cev i 2xDN500 mm. povratne cevi. U komori KO2A vrši se grananje na magistralu I (dimenzija Ø500 mm.) i magistralu II (dimenzija Ø550 mm.). Ukupna dužina primara sa bočnim ograncima iznosi 50 km. u razvodu i 53 km. u povratu. Mreža je sekcionisana komorama (odzračne, ispusne, pregradne i deobne). Na mreži primara je ukupno izgrađeno 205 komora.
Zastupljeni su sledeći načini polaganja cevovoda:
  nadzemno- mineralna vuna u oblozi aluminijskog lima;
  razvod u betonskim kanalima sa izolacijom, mineralna vuna obložena ter papirom;
  podzemno sa betonskim tamponom ispod cevi zaliveno lebitom (plubit);
  podzemno – predizolovanim cevima;
  podzemno – Casaflex cevima;

Magistrala I građena je u drugoj fazi toplifikacije u perodu od 1983. do 1985. godine, a magistrala II građena je u periodu od 1988 do 1992. godine. Magistrale se na krajevima spajaju, tako da je omogućena preraspodela toplotnog konzuma. Magistrale I i II su hidraulički razdvojene na krajevima. Bočni ogranci za priključenje podstanica permanentno su izgrađivani od početka izgradnje cevovoda pa do danas u zavisnosti od širenja konzumnog područja.
Projektovani kapacitet izgrađene mreže primara u maksimalnom režimu rada prati kapacitet izvora od 197,6 MW.

Toplotno predajne stanice:

Na sistem primara je trenutno vezano 346 izmenjivačkih podstanica (zonskih i individualnih). Ukupan instalisani kapacitet predajnih stanica iznosi 180 MW. Toplotno predajne stanice - podstanice služe da izvrše razmenu toplote između primarnog i sekundarnog kruga. Razmena toplote se vrši posredstvom izmenjivača, režim rada 115/75ºC na 90/70ºC. Projektovani difirencijalni pritisak na ulazu u podstanice iznosi od 6-8 bara. U zadnjih desetak godina intezivno se vrši ugradnja pločastih izmenjivača toplote, kao i zamena postojećih dobošastih sa pločastim. Predviđena je regulacija pritiska i protoka u primarnom krugu svake podstanice, kao i merenje količine toplote. Takođe je predviđena i kvalitativna regulacija količine toplote primarnog i sekundarnog kruga u odnosu na spoljnju temperaturu.
Toplotne podstanice su raspoređene prema potrebama planiranih konzumnih područja. Razlikujemo zonske i individualne podstanice. Zonske podstanice snabdevaju toplotnom energijom više korisnika određenog prostora i održava ih naše preduzeće, a individualne podstanice služe uglavnom jednom korisniku i održava ih uglavnom vlasnik (fabrika, ustanova, veći stambeni objekti ...)
Dimenzije građevinskih objekata zonskih podstanica su tipizirane i iznose oko 5,5x5,5m. Individualne podstanice su uglavnom locirane u posebnim prostorijama objekata, ili kao samostalni objekti. Prve podstanice su montirane u prostorijama individualnih i blokovskih kotlarnica.
U sistemu daljinskog grejanja Obrenovca funkcionišu i individualne kompakt podstanice kapaciteta do 20-200 KW – popularno zvane mini podstanice. Iste su direktno priključene na primarnu mrežu, u zonama progušćenog konzuma gde postoji višak kapaciteta u primaru, ili u zonama gde nije izgrađena sekundarna mreža a primar je u neposrednoj blizini. Mini podstanice su smeštene uz objekte u limenim ormanima, u pomoćnim prostorijama objekata (ispod stepeništa i sl..) i održava ih vlasnik.

Mreža sekundara:

Sistem sekundara obuhvata mreže i objekte od toplotne predajne stanice pa do priključne šahte/ormarića potrošača ili pretovarne postanice u objektima kolektivnog stanovanja kojih trenutno ima 90. U sekundarni krug se računaju i elementi za regulaciju i balansiranje sistema sekundara u podstanici: pregradni i merno regulacioni ventili - granica razdvajanja između sekundara i toplotne podstanice. Granica razdvajanja između mreže sekundara (sistema daljinskog grejanja) i potrošača su pregradni i regulacioni ventili u priključnoj šahti ili priključnom ormaru i regulatori protoka, merni i regulacioni ventili, merači utroška toplote–kalorimetri u pretovarnim podstanicama.
Mreža sekundara je dvocevna, projektovanog temperaturnog režima 90/70ºC, projektovanog polaznog pritiska najviše 6 bara. Mreža sekudara je izgrađena od predizolovanih čeličnih i PEX cevi ukupne dužine oko 150 km. Mreža je sekcionisana šahtama (odzračne, ispusne, pregradne i deobne).
Idejnim projektima SDG predviđeno je merenje potrošnje svakog potrošača meračem toplotne energije-kalorimetrom i regulacija protoka i pada pritiska na priključnim mestima.
Mreže sekundara su projektovane i izgrađivane u zavisnosti od širenja konzumnih područja, sukcesivno u periodu od 1983. godine pa do danas.
Postojeće trase sekundarne mreže vođene su uglavnom kroz centre blokova, u zaleđu građevinskih parcela, jer je zbog guste izgrađenosti po obodu blokova i guste mreže već postojeće komunalne infrastrukture bilo teško bez većih imovinsko pravnih i finansijskih problema izvesti mrežu.
Sistem daljinskog grejanja je dimenzionisan i izgrađen na osnovu specifičnog toplotnog opterećenja potrošača i primenjivan je za objekte individualnog i kolektivnog stanovanja, za zgrade društvene infrastrukture, i za poslovne objekte uslužnih delatnosti. Industrijski objekti, bazeni, hoteli, restorani i sportske hale, robne kuće itd... su priključivani na osnovu projektovanih kapaciteta.